▪1

          - Nie żyje.- usłyszałam od Ally, mojej wspólniczki.
   Świetnie! Kolejny trup do kolekcji.
   - Naznacz ją- powiedziałam.- Za trzy... dwa... jeden...teraz!
   Szybkie ukąszenie na przegubie i gotowe.
   - Teraz tylko dostarczyć go do Salidie- mruknęłam, ukłuwając lewe ramię zmarłego strzykawką. Po chwili wypełniła się ona szarym, świecącym płynem.
   Nacisnęłam okrągły, niebieski przycisk na bransoletce, którą nosiłam na lewej ręce. Przede mną wyłoniła się winda. Razem z Al weszłam do niej i tak jak zawsze wybrałam przycisk z literą S.
   Skoro już mam chwilę wytchnienia od mojej pasjonującej pracy, mogę się przedstawić, chociaż pewnie i tak mój żywot nikogo nie interesuje.
   Nazywają mnie Lucy. Mam 15 lat oraz wspólniczkę i pupilka, pietnasto centymetrową wężycę o połyskujących czarno łuskach.  Jestem wysoka na 165 centymetrów.  I choć może wydaje się to dziwne, mam naturalnie białe włosy z czarnymi końcówkami. Do tego niebieskie, hipnotyzujące, jak to mówią, oczy i czerwone usta.
   I jeśli jest to ważne, to jestem też panią Śmiercią.
   I właśnie wracam z tak zwanego duszenia.
   Ale nie chodzi tu o to, że kogoś dusiłam, a ten ktoś zmarł. Chodzi tu o inny proces- proces wysysania duszy ze zmarłego. Jest to konieczne, żeby ta osoba wylądowała w swoim upragnionym niebie. Choć i tak rzadko kto się tam dotaje.
   Winda zatrzymała się w miejscu, a jej drzwi się utworzyły. Zobaczyłam swój dom.
   Piękne, spalone lasy, idealne, zanieczyszczone powietrze i oczywiście ludzie, którzy zabijają się na każdym kroku. Dym unoszący się z pożarów trawiących domy, drażniący ludzki oczy, rogate potwory wyglądające ze swoich kryjówek i oczywiście wszechobecne diabełki, goniące swoich podopiecznych.
   Ups. Zjechałam za nisko.
   Szybko wycofałam się z powrotem do maszyny, zanim któryś z morderców mnie zauważył.
   W windzie znowu puszczali tą nudną muzykę, którą słychać w niej od lat. Choć nadal mam nadzieję, że z "Hell forever"* jakiegoś rockmana narodzi się jakaś spokojniejsza muzyka o ciekawszym tekście, a nie czymś w stylu: "Umrzyj, umrzyj, w piekle jest cool, umrzyj, umrzyj, wyrusz z nami w bój". Dla mnie to czysta reklama piekieł, ale Lucek pewnie dużo zapłacił, że puszczają to tu przez 27 lat.
   Drzwi ponownie się otworzyły.
   Przede mną ukazał się widok, jaki widziałam codziennie; czarno-biała dolina, czarno-białe domy. I ludzie, ubrani w czarne ubrania. Wszystko szare i nudne, wszystko bez chociażby nuty życia czy uczucia. Zero słońca, zero chmur. Czasem drobny deszczyk.
   Piękny świat. Mój świat. Salidie.
   Skierowałam się do pierwszego budynku po lewej: wysokiego gmachu, siedziby Dusicieli (nie, nie boa dusicieli).
   Wejścia strzeże tu zawsze jeden ze strażników, ale na mój widok wszyscy tylko pobłażliwie się uśmiechają i prowadzą do sali.
   Dziś było tak samo. Może z wyjątkiem tego, że zamiast Trevora, wysokiego strażnika o blond włosach, wejścia pilnował Steve, niższy mężczyzna o włosach kasztanowych. Okazało się, że Trev ma dziecko (kto by pomyślał?) i że wziął sobie z tego powodu wolne na 3 dni.
   Weszłam prostokątnej sali o śliwkowych ścianach i dużej ilości plakatów. W rogu stało jasne biurko, zagracone papierami, a obok półki i szafa. Było tu mnóstwo metalowych stolików. Czekała tu na mnie Sally, moja pingwinia mentorka i kolejny pupil. Jest ona malutka, mniejsza od Ally i ma błyszczące granatowe futerko. Dziś wyjątkowo nie wpychała do siebie kolejnej paczki żelków.
   - Cześć Sal- mruknęłam, kładąc strzykawkę na jednym ze stolików i siadając na fotelu przy biurku.
   - Macie go?- odpowiedziała, bez przywitania.
   - Nie było trudno go zdobyć- wysyczała Ally i przypełzła do jednej z szaf. Otworzyła ją zgrabnie swoim ogonem i wyciągnęła z niej jedną z forem wielkości i kształtu człowieka, wykonanych z dziwnej, przezroczystej substancji.
   - Edward Fires, właściciel firmy fistaszków, lat 77.- Przeczytałam na głos z kartki danych jegomościa, po czym dopisałam;- Data zgonu: 26 stycznia bieżącego roku. Babcia dokończy resztę- powiedziałam i zerwałam się z fotela, aby rozpocząć drugą fazę zmarłego: Formowanie.

*ang. piekło na zawsze
______________________________
Jak podoba się pierwszy rozdział? c;
Miłego czytania